Wędrujemy...

Wędruję ścieżką od ciebie do ciebie

Choć droga prowadzi tylko przez góry

Przez świat zatopiony wierzchołkami w niebie

Dwa światy znam - lecz ten mój to który?

Góry rozpadły się w stos fotografii

Poprzecinane wąwozami miasta

Ale ty mój świat ułożyć potrafisz

I świat znów zaczyna w góry się zrastać

Góry to nasze spiętrzone marzenia

W górach ludzie jak one rosną ku niebu

Morze szczytów nas w żeglarzy przemienia

Sterujących coraz dalej od brzegu

Góry to ludzie którzy je niosą w plecaku

Ludzie są jak góry które noszą w sobie

Gdzie oczy poniosą wędrujemy szlakiem

A u celu i tak czeka drugi człowiek

/Na Bani, Wędrujemy/

***

Plenery ślubne zazwyczaj są wyjątkowe, gdyż upamiętniają jedne z najpiękniejszych chwil życia dwojga ludzi, rozpoczynających wspólną wędrówkę przez życie. Bywają jednak takie, które na długo zapadają w pamięć także fotografowi. Kiedy ludzi łączy nie tylko miłość do siebie, ale również wspólna piękna pasja i uczucie do niepojętej potęgi gór, fotografie ślubne dalece odbiegają od tych zwykłych, nawet najpiękniej wykonanych. Ukazują bowiem coś więcej niż zakochanie, zapatrzenie i radość życia. Stają się namacalnym dowodem na to, jak wiele wymiarów ma miłość, jak w wielu barwach można ją ukazać, jak bardzo można się w niej zatracić i powędrować wspólnym szlakiem poza wszystko, co zwyczajne i powszechnie znane. Pójść razem w stronę ukochanego świata, który odtąd dzieli się na pół.

Oto kilka kadrów z cudownego pleneru ślubnego wyjątkowych ludzi całym sercem kochających góry.